Met het goede gevoel van het Juttersglas en de ontlasting voor de afvalstroom die dat met zich meebracht, kwam de euforie. "Laten we in deze lijn ook een eigen drank ontwikkelen", dacht Hanneke. Wat begon met de naam 'Juttersbloed' werd een fantastische ontdekkingstocht langs Hanzesteden en enthousiaste meedenkers en -doeners.
Het begon met het uitwerken van het idee. Inventariseren wat er is en waar nog ruimte was. Witte eilandwijn, Cranberrywijn, verloren whiskey, Juttersbitter zijn er, maar een rode wijn nog niet.

Zo begon de ontwerpfase en dook Hanneke in de productie-mogelijkheden. Het leek haar leuk om in Kampen te beginnen: haar geboortestad en een historische binding met Terschelling, haar huidige woonplaats.
Vanuit de trein zag ze bij het verlaten van het station altijd de neonreclame van Siebrand, een drankenproducent.

Nadat er een afspraak was gemaakt om de mogelijkheden te bespreken zocht ze verder op het internet en kwam tot een verbazingwekkende ontdekking.
Het was de oprichter van het bedrijf, Jan Willem Siebrand, die vanuit Grafhorst, nabij Kampen, naar Harlingen trok ergens in het voorjaar van 1920. Zijn hanzebloed was gaan kolken toen hem ter ore was gekomen dat er ten noorden van Terschelling het Amerikaanse vrachtschip West Aleta was vergaan en dat er wel 15.000 vaten whisky, port en wijn waren aangespoeld. Die portwijn leek hem wel wat en zo meldde hij zich bij wijnhandel J.J. Stienstra & Co. Met twee vaten portwijn keerde hij terug naar Kampen en vulde hij er gebruikte flessen mee die profijtelijk werden verkocht. Deze handelsgeest en ondernemerschap, het hanzebloed, was in alle Hanzesteden te vinden.